Nesrin Yılmaz

Nesrin Yılmaz (1977, İzmir), Sanatçı, Güzel Sanatlar Fakültesi Resim Ana Sanat Dalı’ndan 2004 yılında mezun olduktan sonra, 2004-2006 yılları arasında Beykent Üniversitesin' de Öğretim Görevlisi olarak çalıştı. Şu an, İzmir Dokuz Eylül Üniversitesi Güzel Sanatlar Enstitüsü'nde Sanat ve Tasarım Anasanat Dalı'nda Lisansüstü eğitimine devam etmektedir. İzmir'de Mithatpaşa'daki kişisel atölyesinde sanat çalışmalarını sürdürmekte olan Yılmaz 4 kişisel sergi açmıştır, birçok yarışma ve karma sergide eserleri yer almıştır.

KİŞİSEL SERGİLER
2004  Goethe-Institut Resim Galerisi (İzmir)
2013 “Katışıksız” Devlet Resim Heykel Müzesi (İzmir)   
2014 “Mekanın Silik İzi” Nişart Galeri (İstanbul)   
2015 “Ayrıkotu” Nişart Galeri (İstanbul)

SEÇME SERGİLER
2001 Turgut Pura Vakfı Resim Yarışması Sergisi (İzmir)
2002 Özel Türk Koleji Karma Sergi (İzmir)
2002 Turgut Pura Vakfı Resim Yarışması Sergisi (İzmir)
2003 Bahattin Tatış Resim Yarışması Sergisi (İzmir)
2004 Umut Vakfı Bireysel Silahsızlanma  Resim Yarışması Sergisi (İstanbul)
2005 Yurt - Dünya Sanat Galerisi (İstanbul)
2009 Aziz Nesin Vakfı Resim-Fotoğraf Sergisi (İstanbul)
2010 Kuva-i Milliye resim yarışması Sergisi (İzmir)
2011 Art Expo İnternational Art Center Resim Sergisi (İstanbul)
2012 Şefik Bursalı Resim Yarışması Sergisi (Ankara)
2012 10 Figür Karma Resim Sergisi Efes Art Galeri (İzmir) 
2013 “Yedi Artı Bir” Karma Sergi Efes Art Galeri (İzmir)
2015 “Birarada” Karma Resim, Heykel ve Seramik Sergisi Kırkmerdiven Kafe (İzmir)
2015 “40 Yaş Altı 40 Genç Sanatçı“ Ahmet Adnan Saygun Sanat Merkezi (İzmir)
2016 “Açık Atölyeler” K2 Güncel Sanat Merkezi Atölye Sergileri Swiss Otel (İzmir)
2016 “Dünya Sanat Günü“ Ahmet Adnan Saygun Sanat Merkezi
2018 "Kısa Seyir" K2 Güncel Sanat Merkezi Grup Sergisi (İzmir)                                  
2022 "Lisansüstü Eğitimi Sanat ve Tasarım Sergisi" Amerikan Kültürü Merkezi (İzmir)
2022 "Z Raporu" Lisansüstü Eğitimi Grup Sergisi İzmir Resim Heykel Müzesi Kültür Park Sanat Galerisi (İzmir)

“Mekanın Silik İzi”

Aslında çokta kendini belli etmeyen soğuk ve katı duruşu sağlayan kimlik, zamanla iç ruhunu sorguladığında mekânın da kaybolur. Kendini ararken beynini çöplükte bulur. Yaşamın süregelen mücadelesi iç ve dışsal etmenler ruhumuzu yağma eder. Bu süreçte zamanın çöplüğünde kaybolmuş izolasyon bellek, içinden çıkılmaz bir yüzleşme halini alır. 

Zeminsiz bellek; çoğu kez kendini savunmasız, kararsız bir boşlukta bulur. Mekânsal bir bütünlüğün içine hapsolmuş hisseder. Mekândan kurtulma isteği umut kırıcı bir olguya dönüşür. Oksijensiz kalmış ruh belki yaşanmamış bir hayatın sorunsallığını, belki de yaşamak istediği bir dünyanın düşselliğini sağlamaya çalışır. Ancak her defasında oluşturmaya çalıştığı bu yeniden yaratı anı nefessiz kalma, daralma ve boşluk hissi ile kendini dönüştürerek  tekrarlayıcı bir imge halini alır. Kafesten kurtulduğunu sandığı an, asıl kafesin içinde bulur kendini.

Herkesin ortamını belirleyen ve uyum sağlayıcı bir etkisi olan mekân bu durumda  silik bir imgeye dönüşür. Terk edişler, göçler, yitirilişler, gidişler, daralışlar, kayboluşlar, sorgulamalar mekânın silik bir izi haline dönüşür zamanla… İnsan bu silik ve çoğu zaman karanlık mekân da zorunlu aidiyetliğine boyun eğmek zorundadır.